Tak sobie myślę ostatnio, malując figurki mołojców, że my tutaj bawimy
się w jakieś historyczne bitwy, a u naszych sąsiadów giną ludzie. A że
mam wśród Ukraińców (chyba bardziej podobałaby mi się forma: Ukrainian, ale widzę że komputer podkreśla czerwonym wężykiem) kilku przyjaciół, tym bardziej myślimy o nich i
modlimy się każdego dnia. Dzisiaj dostałem od Oleksandra kilka zdjęć -
ot, taka codzienna rzeczywistość prosto z Majdanu. Niczym się te obrazki
nie różnią od relacji z Bliskiego Wschodu czy innych miejsc ogarniętych
wojną. Na jednym ze zdjęć widać korę obłupaną przez karabinową kulę.
Jeśli chcielibyście pomóc komuś na Ukrainie, a nie wiecie komu - możecie Oleksandrowi i jego rodzinie. Mają ośmioro dzieci, czekają właśnie na dziewiąte, w Kijowie są w ramach tzw. missio ad gentes - kiedy cała rodzina na prośbę Kościoła jedzie w miejsce zsekularyzowane (to wcale nie musi być Afryka czy inna Azja - dziś takie miejsce misyjne znajdują się najczęściej w Europie) aby nieść ludziom Chrystusa. Byli u nas, kiedy jechali do Papieża na rozesłanie. Wylosowali - Ukrainianie - Ukrainę. Tak bywa.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz